Albert spot reeën en buizerds in de Loonse en Drunense Duinen: 'Maar een wolf werkt hier niet'

In dit artikel:

Het Pelgrimspad — de 206 kilometer lange wandelroute van Amsterdam naar Den Bosch — blijkt ook in Etappe 3 tussen Drunen en Helvoirt een mix van geschiedenis, uitgestrekte natuur en stille dorpsgezichten. Verslaggever Tom Vos start bij het meer dan honderd jaar oude Drongelens Kanaal, waar een bord herinnert aan hevige gevechten in de Tweede Wereldoorlog en de verwoesting in de regio (onder meer de vernieling van het Heusdense stadhuis).

Het grootste deel van de etappe loopt door de Loonse en Drunense Duinen, de zogenaamde Brabantse Sahara: een uitgestrekt stuifzandgebied waar het looppad vaak wordt opgeslokt door zand en waar je lange tijd niemand tegenkomt. De wandelaar passeert horecagelegenheden als eetcafé De Klinkert en het al meer dan honderd jaar bestaande rustpunt De Rustende Jager, populair als start- of rustplaats. Af en toe zijn er mountainbikers, fietsers en andere wandelaars met honden — zoals Albert en Elly Tobi uit Drunen met hun schapendoes Soof — die de stilte en de kans op wildwaarnemingen (buizerds, reeën) waarderen.

Tegelijkertijd klinken zorgen over nieuwe diersoorten: het echtpaar maakt zich zorgen over de komst van wolven en vindt dat Nederland geen passende leefomgeving en onsamenhangend beleid heeft om met die ontwikkeling om te gaan. Ze koppelen die zorg aan bredere ergernissen over recreatievormen (zoals fatbikes) en het gebrek aan duidelijke regels.

Langs de paden staan veel bankjes en gedenkstoelen met namen — kleine persoonlijke eerbetonen — en in het zandrijke landschap doemen enclaveplaatsjes als Giersbergen op. De etappe sluit af in het pittoreske buurtschap Distelberg, met idyllische boerderijen en een rustige woonomgeving. De wandeling brengt zo een combinatie van natuurschoon, reflectieve rust en lokale geschiedenis dicht bij elkaar.