Maaiafval maakt deze boer boos: 'Ik ben gewoon meters grond kwijt'

In dit artikel:

Akkerbouwer Cees van Tiggelen uit Halsteren klaagt dat het nieuwe landelijke maaibeleid zijn perceel deels onbruikbaar maakt: “Die mensen van het Waterschap, die komen bij mij voorlopig het land niet meer op,” zegt hij. Sinds dit jaar is klepelmaaien verboden; in plaats daarvan wordt riet en gras grof gemaaid en blijven grotere hopen maaisel langs sloten liggen. Volgens Van Tiggelen ontstaat zo een strook van vier à vijf meter die hij met zijn machines niet kan bewerken, waardoor hij grond en opbrengst verliest en mogelijk problemen krijgt met subsidies. Meerdere collega-boeren in de regio ervaren hetzelfde probleem.

Waterschap Brabantse Delta heeft ook klachten ontvangen. Waarnemend dijkgraaf Rian Govers-Gabriëls erkent de knelpunten: “De balans tussen natuurvriendelijk beheer en uitvoerbaarheid is nu zoek.” Ze zegt dat achtergebleven maaisel soms terug in het water zakt en voor verstoppingen zorgt, en dat zowel waterschap als aannemers hinder ondervinden. Het waterschap wil dat de landelijke regels snel onder de loep worden genomen.

De nieuwe aanpak is gebaseerd op een gedragscode van de Unie van Waterschappen, bedoeld om de biodiversiteit te bevorderen door gefaseerd en grover maaien zodat insecten en kleine dieren meer overleven. Klepelmaaien — waarbij metalen klepels vegetatie tot kleine stukjes hakselen zodat het makkelijk af te voeren is — is om die reden verboden. De gedragscode geldt vijf jaar en wordt aan het einde van dit jaar geëvalueerd; signalen uit het veld worden meegenomen in die bespreking.

Belangrijke spanning in het dossier is de praktische uitvoerbaarheid tegenover natuurdoelen. Mogelijke oplossingsrichtingen die aan de orde kunnen komen zijn aangepaste maaimethodes, betere afvoer van maaisel of gerichte uitzonderingen om landbouwgebruik en waterbeheer te combineren zonder de ecologie te veel te schaden.