De loeizware schooltas bestaat nog steeds, nu met laptop én boeken

In dit artikel:

Met het begin van het schooljaar keert ook het gesjouw terug. Conciërge Björn Mureau van het Dongemondcollege in Made meldde deze week aan BN DeStem dat hij leerlingen met veel te zware tassen ziet — soms zo zwaar dat ze nauwelijks normaal kunnen lopen. Columnist Niels Herijgens gebruikt dat als opstapje naar eigen brugklasherinneringen aan de KSE in Etten‑Leur: klein van stuk, maar dagelijks beladen met tien boeken, meerdere schriften, multomappen, woordenboek of bijbel en een berg brood en tussendoortjes.

Herijgens schetst ook hoe de schoolinrichting toen lockerloos was, behalve voor brommerrijders met helmen, en hoe de bruine leren boekentas ooit verplicht was — een symbool van zorgvuldige behandeling van boeken dat nu grotendeels verdwenen is. Tegenwoordig is de tassenkeuze ruimer en kaften minder gebruikelijk, maar het sjouwen is gebleven: leerlingen nemen laptops mee én veel papieren. De schrijver spot een toekomst met volledig digitale lessen of zelfs fictieve “ChatGPT‑chips”, maar benadrukt dat de meeste scholen nog steeds vragen om fysiek materiaal te vervoeren. Voor hem telt dat bijna als een dagelijkse work‑out, zozeer zelfs dat hij het als topsport omschrijft.

De column sluit met een vraag aan lezers: moeten scholen meer inzetten op tablets en laptops om het gewicht te verminderen, of juist terug naar papier om schermtijd te beperken — en hoort een zware tas gewoon bij de middelbare school? Als context: te zware rugzakken kunnen rugklachten veroorzaken en experts adviseren vaak dat een tas niet veel meer dan circa 10–15% van het lichaamsgewicht mag zijn; oplossingen variëren van kluisjes tot georganiseerde digitalisering.