Henk uit Valkenswaard verloor dochter Maartje door femicide: 'Ook dader verdient aandacht'

In dit artikel:

Op 1e Paasdag verloor Henk van Dooren uit Valkenswaard zijn dochter Maartje: zij werd in Wanroij door haar ex-partner om het leven gebracht. Voor hem is femicide geen abstract krantenwoord maar een dagelijkse, open wonde. In een brief reageert hij op een eerder opiniestuk van natuurgeneeskundig therapeut John Mijvis en deelt hij persoonlijke ervaringen en beleidsaanbevelingen om herhaling te voorkomen.

Van Dooren beschrijft hoe hij als vader periodes van buitenspel staan meemaakte, nauwelijks contact had met zijn dochter en machteloos toesah terwijl spanningen escaleerden. Hij benadrukt dat geweld nooit te rechtvaardigen valt, maar dat femicide vaak het eindpunt is van een lange keten: conflicten, isolement, psychische nood en een falende aanpak door instanties. Daarom pleit hij ervoor dat de dader niet genegeerd wordt in preventiebeleid; inzicht in de ontwikkeling van dreigende daders is volgens hem essentieel om escalatie te stoppen.

Concreet wil Van Dooren preventieve maatregelen bundelen in een initiatief, te financieren uit eventuele affectieschade die hem als nabestaande toegekend zou worden. Zijn drie speerpunten zijn: 1) bewustwordingscampagnes die laten zien dat femicide vaak begint met controle en isolatie, 2) gerichte ondersteuning voor ouders die in een isolement of onderlinge strijd vastlopen zodat die situatie niet omslaat in haat, en 3) training voor professionals (jeugdzorg, politie, rechtspraak) om signalen van controle en escalatie vroegtijdig te herkennen en aan te pakken.

Hij ziet femicide als een structureel maatschappelijk falen en wil zijn verdriet omzetten in daadkracht. Voor zijn eigen dochter komt die hulp te laat, maar hij hoopt met gerichte preventie levens te kunnen redden en toekomstige tragedies te voorkomen.