Karel (31) slaapt met zijn dochter (6) op één kamer: 'Ik wil niet bekendstaan als die vader zonder woning'
In dit artikel:
Karel (31) wacht al negen jaar en één maand op een sociale huurwoning. Hij deelt een smalle logeerkamer in het huis van zijn moeder in Tilburg met zijn zesjarige dochter Sarah; soms verblijft het tweetal bij zijn vader in Rijen. Sinds zijn achttiende staat Karel ingeschreven voor sociale huur via Woning in Zicht, het gezamenlijke platform van vijf woningcorporaties in Midden-Brabant, maar hij heeft nog nooit een woning kunnen bezichtigen of bemachtigen.
Zijn moeder, Ana Maria, ondersteunt hen actief: ze reageert bijna dagelijks mee op aanbiedingen, houdt koopwoningen in de gaten en heeft contact gezocht met maatschappelijk werk, corporaties en de gemeente. Hoewel sommige mensen haar aanraden haar zoon uit huis te zetten zodat hij mogelijk urgentie krijgt, weigert ze dat; ze wil haar kleindochter rust en Karel een stabiele start gunnen. Karel pendelt daarom tussen de woningen van zijn ouders en bouwt geen recht op urgentie op.
Toewijzing van sociale huur verloopt via verschillende systemen — inschrijfduur, loting, motivatiemodel of het principe van de eerste reageerder — en dat werkt in de praktijk slecht voorspelbaar. Karel stond soms hoog op een kandidatenlijst maar zakte de volgende dag honderden plaatsen. Volgens Woning in Zicht is de woningmarkt extreem onder druk; de organisatie benadrukt gelijke behandeling van zoekenden, maar publiceert de laatste halfjaarlijkse evaluatie nog niet omdat de cijfers eerst betrouwbaar geïnterpreteerd moeten worden.
Cijfers schetsen de omvang van het probleem: in Midden-Brabant staan ruim 127.000 mensen geregistreerd voor sociale huur terwijl er zo'n 60.000 sociale huurwoningen beschikbaar zijn. In 2023 groeide het aantal woningzoekenden met ongeveer 4.300 ten opzichte van een jaar eerder; dat jaar werden 3.263 woningen toegewezen aan ruim 24.000 actieve zoekenden. Woning in Zicht heeft een tijdelijke maatregel die ouders met minstens de helft van de zorg extra inschrijftijd geeft, en sinds oktober bestaat er een lotingsregeling (‘Wie sneller wonen wil’) met strenge voorwaarden — in de eerste drie maanden ging het om 89 toegekende woningen. De organisatie heeft aangekondigd de effecten van deze nieuwe aanpak in het jaarverslag van 2025 te bespreken.
Gemeenten en corporaties hebben afgesproken dat nieuwbouwprojecten voor 30% uit sociale huur, 40% middensegment en 30% dure woningen moeten bestaan om doorstroming te bevorderen. In de praktijk zijn de relatief betaalbare koopwoningen (ongeveer €200.000–€350.000) vooral haalbaar voor mensen met een vast en voldoende inkomen, waardoor groepen met tijdelijke contracten, wisselende inkomsten of lage lonen buiten de boot vallen.
Karel koestert eenvoudige vaderlijke wensen: een vaste slaapkamer voor Sarah, haar pyjama in een kast, kinderbehang en een kat zodra ze een eigen huis hebben. Met een gemiddelde inschrijfduur van ruim zes jaar illustreert zijn situatie hoe langdurig en onzeker de zoektocht naar een stabiel thuis kan zijn voor alleenstaande ouders in de regio.