Lezers denken mee over de 100.000 kilo sperziebonen bij boer Arjan in Nieuwendijk

In dit artikel:

Boer Arjan de Graaf uit Nieuwendijk roept mensen op om tegen een vrijwillige bijdrage zelf sperziebonen te komen plukken. De familie zit met een overschot van ongeveer 100.000 kilo omdat hun afnemer geen nieuwe aanvoer wil ontvangen: de vrieshuizen zitten volgens de boer nog vol met bonen van vorig jaar.

Lezers reageren verdeeld maar veelal emotioneel en praktisch. Een groep pleit ervoor de oogst aan voedselbanken te geven; anderen wijzen erop dat voedselbanken logistiek niet zijn ingericht op zulke grote hoeveelheden. Meerdere reacties uiten verontwaardiging over de handelspraktijken en prijsverhoudingen in de keten: supermarkten verkopen bonen vaak veel duurder dan wat boeren netto overhouden, terwijl winkels ook grote hoeveelheden goedkope, geïmporteerde bonen uit landen als Marokko, Spanje en Egypte aanbieden. Een rekenvoorbeeld uit de reacties illustreert dat 100.000 kilo bonen de boeren slechts enkele tienden van een euro per kilo extra zou opleveren, tegenover veel hogere schapprijzen bij supermarkten.

Sommigen roemen de actie als een sympathieke, vrijwillige manier om verspilling tegen te gaan en zien het plukken als een leuk uitje voor gezinnen of een kans om lokaal te kopen en in te vriezen. Anderen stellen meer structurele oplossingen voor, zoals boerderijwinkels of coöperatieve verkoop om de afhankelijkheid van supermarkten en import te verminderen. Enkele lezers benadrukken dat twee opeenvolgende goede jaren tot overschotten kan leiden: een natuurlijk gevolg dat niet eenvoudig te sturen is.

Kortom: de plukactie van De Graaf wordt gezien als een directe noodmaatregel die sympathie oproept, maar lezers gebruiken het incident ook om bredere problemen in de voedselketen aan de kaak te stellen — van opslagcapaciteit en logistiek tot prijsdruk door import en supermarktinkoopmacht.