Lia (73) verloor moeder, hond en zus, maar vindt dan plots halfzus in Nieuw-Zeeland: 'Ze heeft mijn leven gered'
In dit artikel:
In 2024 veranderde het leven van de 73‑jarige Lia Kuis uit Drunen toen ze een onverwacht telefoontje kreeg: ze bleek een halfzus te hebben in Nieuw‑Zeeland, de 62‑jarige Hillie Moot. Kort daarna reisde Lia erheen en verbleef ruim een halfjaar bij Hillie; sindsdien zijn ze bijna onafscheidelijk. Ze merken veel overeenkomsten — van kleine uiterlijke trekjes tot kledingkeuze — en vullen elkaars leven aan, vooral omdat Lia recent veel verlies heeft geleden en zich eerder eenzaam voelde.
De ontstaansgeschiedenis van de familieband gaat decennia terug. Hillie groeide op als vierde kind in een gezin dat later naar Nieuw‑Zeeland verhuisde. Pas op 28‑jarige leeftijd ontdekte ze dat de man die voor haar vader doorging niet haar biologische vader was, toen bloedtests geen matches met haar broers en zussen opleverden. Na het overlijden van haar moeder deed Hillie vorig jaar een DNA‑test (een cadeau van haar schoondochter) om erfelijke ziekten te onderzoeken. Met hulp van haar zoon Joshua en een privédetective werd in de stamboom een verband met ‘Opa Kuis’ gelegd, waarna ze Lia opspoorde.
De eerste contacten verliepen via sociale media en telefoon; toen ze elkaar hoorden was er volgens hen meteen een klik. Voor Lia kwam het nieuws op een kwetsbaar moment: het jaar ervoor verloor ze haar enige zuster, haar moeder en haar hond, en ze verkeerde in een diepe dip. De nieuwe zus gaf haar weer perspectief. Voor Hillie is het ontdekken van geheime familiegeschiedenissen pijnlijk; ze betreurt dat beide families destijds nooit openheid van zaken gaven en kan het onderwerp nog steeds niet met haar (vaderfiguur) bespreken.
Praktisch nemen visa en afstand een rol: Lia moet eind september terugkeren naar Nederland omdat haar visum afloopt, en ze vreest het gat dat dat zal slaan — ze heeft geen kinderen of partner thuis. In Nieuw‑Zeeland werd ze warm ontvangen door Hillie’s uitgebreide familie (bij haar aankomst zelfs met spandoek op het vliegveld), en de zussen koesteren de extra verbondenheid en de geplande nieuwe herinneringen, ondanks het gemis van jarenlange gezamenlijke geschiedenis.
Deze reünie illustreert hoe moderne DNA‑testen mensen ver kunnen brengen in het herstellen van familiebanden en welk emotioneel gewicht zulke late ontdekkingen kunnen hebben.