Deze Gelderlanders voelen zich Brabanders: 'Wij zeggen gewoon houdoe'

In dit artikel:

In het eetcafé ’t Ouwe Mestershuis in Gameren – een Gelderse plaats aan de Waal, ongeveer tien kilometer buiten de provinciegrens met Brabant – heerst een overduidelijk Brabantse sfeer. Eigenaar Dick Kaasjager en zijn gezin luisteren constant naar Omroep Brabant, gebruiken het Brabantse afscheid ‘houdoe’ en voelen zich cultureel meer verbonden met Den Bosch en omgeving dan met Arnhem. Dick zegt het bondig: "Het is Gelderland, maar ik voel me Brabander." Zijn zoon Peter Jan, die op de koksschool in Eindhoven zat en vaak in Den Bosch komt, herkent dat gevoel.

Historicus Wouter Loeff (Erfgoed Brabant) plaatst dit in een breder kader: grensregio’s identificeren zich vaak met het dichtstbijzijnde stads- of regiocentrum en Brabant heeft een sterkere, herkenbare identiteit dan het uitgestrekte Gelderland. Voorbeelden van vergelijkbare gevoelsgrenzen zijn Heusden, Altena, Geertruidenberg en het Land van Cuijk, gebieden die historisch tussen verschillende machtscentra hebben gelegen. Gameren heeft nooit bestuurlijk bij Brabant gehoord, en een formele herindeling wordt niet verwacht — de Maas geldt al lang als grens — maar administratieve grenzen spelen hier minder rol dan culturele oriëntatie.

Kortom: hoewel Gameren formeel Gelderland is, bepaalt nabijheid, sociale contacten en gedeelde gewoonten (taalgebruik, mediaconsumptie, uitgaansleven) het Brabants-gevoel van veel inwoners. Voor hen volstaat die culturele verbondenheid, ongeacht de provinciegrens op de kaart.