Spieren voor Spieren laat de sociale kracht van voetbal zien

In dit artikel:

Het Glazen Huis is weg uit Den Bosch, maar de nasleep van Serious Request leeft voort — niet in de laatste plaats dankzij Louis (met Truus) van Gaal, die zich als nieuwe medeburger van Oeteldonk liet zien met de lokale sjaal om. Van Gaal gaf de actie voor de stichting Spieren voor Spieren extra vleugels: acht dagen lang klonk zijn steeds dezelfde, indringende overtuigingskracht door de stad en trok daarmee veel aandacht en waardering.

Waar Van Gaal als trainer soms hard en confronterend kan overkomen, kwam nu een andere kant van het voetbal naar voren: de verbindende en sociale kracht van spelers en clubs die zich inzetten voor kinderen met ernstige spierziekten. Die traditie heeft wortels die verder teruggaan dan de van Gaal-acties van deze week.

Ruim veertig jaar geleden raakte toenmalig PSV-coach Jan Reker bewogen door de vriendschap tussen spelers en Jeroen uit Someren, een jongen met de ziekte van Duchenne. Zijn betrokkenheid leidde ertoe dat Reker gezonde spieren letterlijk en figuurlijk wilde inzetten voor zieke spieren. Als later voorzitter van de Coaches Betaald Voetbal slaagde hij erin ook internationals te interesseren; rond het WK 1998 werd een stichting opgericht met Frank en Ronald de Boer als eerste ambassadeurs, gefinancierd uit een deel van de WK-premies van spelers.

De columnist merkt op dat het inzetten van die premies zelden een betere bestemming heeft gekregen en ziet het als een voorbeeld voor huidige Oranje-investeerders richting het komende WK. Henk Mees, die dit betoogt, is sportcolumnist bij Dtv Nieuws en voormalig sportverslaggever en -chef van het Brabants Dagblad.