Van steunpilaar tot schrikachtige hond: aanval op Luuk laat Ester met grote zorgen achter

In dit artikel:

Ester Weststrate uit Vlissingen zag twee weken geleden haar assistentiehond Luuk plotseling worden aangevallen door een loslopende witte herder. Luuk is een zesjarige golden doodle die Ester, die slechtziend, slechthorend, reumapatiënt en rolstoelgebruiker is, helpt met dagelijkse handelingen en haar waarschuwt voor naderende epileptische aanvallen — soms twintig tot dertig minuten van tevoren. Tijdens de aanval rende Luuk in paniek weg; een tweede confrontatie onderweg herhaalde het trauma. De eigenaar van de herder sprak haar niet aan en bood geen excuses aan.

Het fysieke gevaar lijkt voorbij: thuis voert Luuk nog veel hulpvaardige taken uit. Buiten is hij echter veranderd: hij is voortdurend gespannen en let nu op mogelijke honden in plaats van op Ester. Daardoor kan hij waarschuwingen voor epilepsie missen, wat haar veiligheid ernstig ondermijnt. Ester, die samen met haar man politiehonden traint, benadrukt dat loslopende honden die niet onder controle zijn niet los horen te zijn. Ze is boos maar verdrietigst om de impact op Luuk en de onzekerheid over zijn inzetbaarheid als assistentiehond.

Wat volgt: volgende week krijgt Luuk een behandeling bij de chiropractor om zijn stress te verminderen. Ester sluit wegdoen van Luuk uit; een tweede assistentiehond is voor haar geen optie. Haar conclusie is helder en persoonlijk: “Mensen weten niet wat ze aanrichten!” Als context: incidenten met loslopende honden kunnen langdurige gedragsveranderingen bij getrainde hulphonden veroorzaken en daarmee kwetsbare mensen ernstig in gevaar brengen.