'Werelddaklozendag, dat zet toch aan het denken'

In dit artikel:

Op 10 oktober, werelddaklozendag, schetst voormalig Tweede Kamerlid René Peters in een regiocolumn (programma Focus, Oss-Bernheze) de krappe en tegenstrijdige houding van Nederlanders ten aanzien van dakloosheid. In Nederland — een rijk en dichtbevolkt land — zou huisvesting een basisrecht moeten zijn, maar in de praktijk ontstaan tekorten en problemen.

Peters wijst erop dat de oorzaak niet eenduidig is: te weinig nieuwbouw én demografische veranderingen zoals meer scheidingen en extra migratie vergroten de vraag naar woningen. Beide politieke zijden hebben volgens hem deels gelijk, maar wederzijds verwijten leveren geen oplossing op. Hij bekritiseert het veelvoorkomende NIMBY-gedrag: mensen willen wel oplossingen, maar verzetten zich zodra mogelijke maatregelen hun eigen leefomgeving, uitzicht, verkeerssituatie of woonwaarde raken. Protesten en juridisch verzet blokkeren projecten vaak.

De columnist stelt dat empathie selectief is: huisvesting wordt als mensenrecht gezien zolang de hulpbehoevenden maar lijken op de gevers en geen kosten of overlast met zich meebrengen. Hij sluit ironisch af dat werelddaklozendag tot nadenken aanzet, maar dat bewustzijn alleen onvoldoende is zonder bereidheid om daadwerkelijk ruimte, lasten en middelen te delen.