Wielervereniging Schijndel leeft voort zonder doemdenkers

In dit artikel:

Wielervereniging Schijndel viert vijftig jaar en kan in het jubileumboek uitpakken met 388 podiumplaatsen in die periode, waarvan 19 in het vrijwel afgelopen seizoen. De club uit Schijndel fungeert decennia lang als springplank naar de top: op de ledenlijst prijken namen als Mike Teunissen, Fem van Empel, Daphny van den Brand, Koen de Kort, Lars Boom en Richard Groenendaal.

Waar veel dorpsclubs zoals De Windmolens (Geffen), De Komeet (Oss) en De Zwaluw (Vlijmen) verdwenen zijn, houdt WV Schijndel stand, grotendeels dankzij de eigen Leemputbaan — een ruim 1.600 meter lang trainingsparcours dat afgesloten is van het verkeer. Die veilige, verkeersvrije baan biedt renners mogelijkheden die door stikstofregels, gemeentelijke veiligheidsplannen en andere beperkingen elders zijn teruggedrongen, en verklaart mede waarom Schijndel nog steeds jeugd en talent aantrekt.

Voor mannen is opleiding richting prof vooral verschoven naar opleidingsploegen van de grote teams, maar WV Schijndel vervult nog een belangrijke rol in het vrouwenwielrennen. Vrouwelijke talenten uit heel Nederland en zelfs Scandinavië komen naar Schijndel; ex-wereldtopper Sissy van Alebeek merkt op dat de club daardoor steeds meer op een opleidingsteam gaat lijken, wat soms wringt met de traditionele verenigingsrol.

Tegelijkertijd neemt het aantal wielerliefhebbers toe, maar krimpt de ruimte voor klassieke wedstrijden. Gravel, mountainbiken en toerfietsen bieden nieuwe concurrentie, terwijl evenementen als de Tour of Holland steeds vaker op afgesloten omlopen plaatsvinden. WV Schijndel blijft met circa 120–130 actieve leden overeind, maar de toekomst van het traditionele wielrennen — en van kleine clubs — blijft onzeker. Sportcolumnist Henk Mees schreef het jubileumstuk.